Getuigenis van medewerkers
Werk jij momenteel niet in de zorg maar overweeg je om de overstap te maken naar de zorg?
Lees dan ook onze pagina #kiesvoordezorg met getuigenissen van medewerkers in opleiding.
"Nu is het genoeg! Ik kom op voor de zorg"
Een tijdje geleden vroegen ze me: “Wil je een artikel schrijven over hoe jij je werk als verpleegkundige beleeft? Je werkt hier al 20 jaar!” Ik werkte inderdaad 14 jaar als verpleegkundige in dagshiften en nu al 6 jaar als nachtverpleegkundige in wzc Emmaüs. Ik zei “ja” maar had eigenlijk niet veel moed om me aan het schrijven te zetten...
Zoals bij alle zorgorganisaties zijn er de afgelopen tijd terug veel collega’s uitgevallen door corona of door griep. Maar ook door de dagelijkse druk die de vele collega’s voelen die in een woonzorgcentrum werken. Hoe ons beroep de laatste tijd negatief op de voorgrond komt in de sociale media maakt het des te lastiger!
Nu is het genoeg! Deze week is het de Week van de Zorg waarbij er extra aandacht is voor de zorg. Ik kon deze week niet laten passeren zonder ook mijn verhaal te delen. Omdat ik het belangrijk vind om dit te vertellen.
Ik zie iedere keer weer hoe mijn collega’s zich met een hart voor de zorg inzetten voor onze bewoners. Ondanks alle druk op hen doen ze het fantastisch! Ik zie hoe de directie en verantwoordelijken samen zitten om te zoeken naar nieuwe collega’s door o.a. een jobavond te organiseren zodat we ons team kunnen versterken.
We krijgen inspraak over hoe we dingen kunnen veranderen. Wat kan er beter? Hoe kunnen we de druk/ stress verminderen? We evolueren naar werken in kleinere afdelingen zodat we terug dichter bij onze bewoners kunnen staan. Ze zorgen voor één gemeenschap. Iedereen werkt samen naar 1 doel: een goede zorg geven aan onze bewoners. De hotelmedewerker, de zorgkundige, de verpleegkundige, de ergotherapeut, de kinesist, de begeleiders wonen en leven, de vrijwilligers, de stagiairs, de jobstudenten,…. werken als één team. Natuurlijk hebben we elk onze taak maar we worden niet in hokjes geduwd. We helpen elkaar. Hoe mooi kan dit niet zijn? Er is plaats om een dansje te placeren, een wandeling te doen met een bewoner, naar de Last Post te gaan kijken, een restaurant te bezoeken, een film te gaan bekijken, voor een bezoek aan de zorgboerderij “Nabij de Zomerlinde”, voor een lach en een traan,… te veel om op te noemen. Bekijk onze sociale media en je zal zien hoe onze bewoners genieten.
Ik ben fier dat ik deel uitmaak van ons nachtteam! Hoe we iedere nacht, 365 dagen in een jaar, paraat staan voor onze bewoners.
Hoe wij zorgen voor een goeie nachtrust maar evengoed een luisterend oor bieden voor onze bewoners die het moeilijk hebben. Het gebeurt ook dat we de dokter of de spoedarts moeten opbellen omdat er een bewoner onwel is. Het verschil met de dag is wel dat wij maar met 2 collega’s zijn tijdens de nacht. En dan moet je echt op je collega kunnen rekenen om de beste zorg toe te dienen.
Wij begeleiden ook palliatieve bewoners. Samen met hele team kijken we naar de beste zorg en hoe we die best kunnen bieden aan onze bewoner. Tijdens deze periode geven we niet alleen extra zorg aan onze bewoners maar begeleiden we ook de familie. We proberen die laatste momenten samen met hun familielid zo aangenaam mogelijk te maken.
Toch om eens bij stil te staan: “Voor dit beroep moet je geroepen zijn” zeggen ze! Dit is waar!
Ik wil opkomen voor de “ZORG” zoals mijn man opkomt voor de landbouw.
Beide beroepen worden onderschat maar we hebben ze dagelijks nodig. 7 dagen op 7 moet mijn man paraat staan voor zijn dieren en ik als verpleegkundige voor onze bewoners. Er zijn zoveel gelijkenissen tussen beide beroepen.
Maar veel mensen kennen ons beroep niet en zeggen dan: “Ze zijn weer aan het klagen!”. Onze beroepen zijn echt onbekend terrein voor hen of ze zijn er bang van.
Dit is zeker niet nodig! Kom gerust langs, we gaan u met open armen ontvangen.
Maar één ding is zeker: we willen allemaal een goeie zorg en goed eten! Dit kan niet zonder de mensen die met hart en ziel werken in de zorg en de landbouw.
Ann, nachtverpleegkundige wzc Emmaüs
"In DVC De Plataan voelen niet alleen gasten maar ook medewerkers zich thuis"
Op 6 augustus 2019 startte ik als begeleider in DVC de Plataan, afdeling van OLV Gasthuis vzw. In het dagverzorgingscentrum zijn personen welkom waarvan de thuissituatie moeilijker of eenzamer verloopt.
Voor mij was dit een uitdaging. Ik kwam namelijk vanuit de zorg voor mensen met een mentale beperking. Van een leefgroep waar amper tot niet werd gesproken, kwam ik nu terecht bij een groep die net nood had aan een warme babbel en gezellig samenzijn.
Dankzij de hulp van mijn collega’s verliep de aanpassing echter heel vlot. Als team van DVC bieden zij een warme en vertrouwde omgeving aan zowel de gasten als de medewerkers. Ik kon heel vlug mijn plaats vinden en ik ervaarde het thuisgevoel, één van de kenmerken van DVC.
De gasten voelen er zich thuis, maar we bieden natuurlijk meer dan dat. Als medewerker heb ik van dichtbij gezien dat het team er alles aan doet om de gasten een fijne, rustige, aangename en aangepaste dag, activiteit en hulp aan te bieden. De gast staat echt centraal. Gasten komen terecht bij een warm, zorgzaam, luisterend en helpend team met een warm hart voor de mens, de gast en de familie rondom de gast.
Door privéredenen heb ik mijn werk bij DVC De Plataan stopgezet. Ik neem met pijn in het hart afscheid van dit prachtige team. Maar zoals ze zeggen: uit het oog, nooit uit het hart en daarvoor een welgemeende dank u wel.
Madison, begeleider dagverzorgingscentrum De Plataan
“De liefde die ik terugkrijg van de ouderen, versterkt mijn liefde voor mijn job in de zorg.”
Als zorgkundige leef ik mee met de ouderen in hun thuis. Zo wordt het woonzorgcentrum ook een beetje mijn thuis. Ik kan hier helemaal mezelf zijn en mijn taken uitvoeren zoals ik wil. De echte “zorg” is voor mij heel belangrijk. Dat de ouderen zich netjes gewassen voelen en goed voor de dag kunnen komen. Het is een vorm van zelfrespect dat zij verdienen.
Tijdens de zorg houden wij, als team, rekening met onze bewoners. We laten de regie in hun leven zoveel mogelijk in hun eigen handen. Dat vind ik echt een sterkte.
Door zo intens deel te nemen aan hun leven, bouw ik een band op met de ouderen die voor mij heel waardevol is. Zowel de bewoners als ikzelf genieten ervan als er, nadat mijn taken afgewerkt zijn, even tijd is om samen gezellig wat te babbelen.
Mijn werk zou hetzelfde niet zijn zonder mijn toffe collega’s. Ik maak deel uit van een aangenaam team. Iedereen heeft de vrijheid om zijn werk te doen volgens zijn eigen persoonlijkheid, maar we kunnen altijd op elkaar rekenen. Samen gaan we voor een warme, kwaliteitsvolle zorg voor onze bewoners.
Rani, zorgkundige in wzc Emmaüs
"Ik doe dit ondertussen 15 jaar en dit werk geeft me nog steeds zeer veel voldoening."
" Alhoewel ik in het eerste deel van m'n loopbaan iets helemaal anders deed (ik werkte als vroedvrouw), heb ik me onmiddellijk “gejeund” in de thuisverpleging. Ik doe dit ondertussen 15 jaar en dit werk geeft me nog steeds zeer veel voldoening. Je komt langs bij veel verschillende mensen. Sommigen onder hen verzorg je al meerdere jaren, waardoor je een band hebt opgebouwd. De mensen zijn je ook heel dankbaar voor de hulp!
Daar de ligdagen in de ziekenhuizen zo kort mogelijk worden gehouden, is er ook veel variatie in het soort werk. Niet alleen hygiënische zorgen, maar ook heel wat technische zorgen/handelingen komen aan bod. Zo biedt dit werk me ook uitdaging om me verder te ontwikkelen."
Marleen, thuisverpleegkundige
"In de thuisverpleging voel je de ruimte om zelfstandig te werken maar toch steeds in verbinding met collega's en patiënten.
Elke nieuwe medewerker wordt toegewezen aan een aantal vaste collega's en krijgt de tijd en de ruimte om zich te integreren in het team.
We zijn een team met collega's die er al vele jaren werken waardoor erkenning voor persoonlijkheid en respect voor elkaar een grote troef zijn."
"De kwaliteit van het werk staat bij onze zorg voorop. Hygiënische zorg voor mensen met oog voor medische observaties.
Als team kunnen we elke technische zorg aan en we worden hierin ondersteund door collega's die ervaren zijn in bepaalde technieken.
In de praktijk komen zeer verschillende zorgen voor: diabetes ondersteuning, palliatieve ondersteuning, specifieke wondzorg, infuusbehandelingen, enz."
Sofie, coördinator thuisverpleging OLV Gasthuis
“Hier krijg ik als verpleegkundige de kans om verantwoordelijkheid te dragen voor zowel mijn bewoners als voor mijn collega’s en kan ik tonen wat ik waard ben. Ik laat me graag uitdagen door het 'acute' binnen de ouderenzorg. Want werken in de ouderenzorg is allerminst saai!”
Ward, verpleegkundige in wzc Emmaüs
"Zorg was voor mij altijd al een passie!"
Van jongs aan wou ik werken in de zorg. Ik wou eerst sport en LO volgen in het middelbaar om dan in het hoger de overstap te maken naar verpleegkunde. Na mijn verpleegkundige studies besliste ik om mijn banaba spoed en IZ te volgen, want de hooggespecialiseerde diensten, daar voelde ik me in mijn element. Toen ik onverwachts door een verhuis in de Westhoek belandde, kwam ik voor de eerste keer in aanraking met de ouderenzorg, meer bepaald het OLV Gasthuis. De visie trok me enorm aan, maar ik was een intensieve verpleegkundige in hart en nieren. Mijn missie was levens redden. Maar het Gasthuis liet me niet meer los.
Kon ik daar ook het verschil maken? Kon ik daar ook iets betekenen ? En vooral, ik en de ouderenzorg... Sommige verklaarden me wat zotjes. De ouderenzorg, geef toe, zelfs de media zet ons op een negatieve manier in de belangstelling. Maar mensen, niets is minder waar, je moet eens dagen/weken/maanden floreren in ons woonzorgcentrum, en dan pas zullen jullie even overtuigd zijn zoals ik dat ben! Wat is er nu mooier dan er elke dag voor te zorgen, dat iémand, die een heel leven achter zich heeft, de regie van zijn/haar leven nog in handen heeft. En wat is er nu fijner dan te beseffen dat 'ik' kan bijdragen om dit waar te maken. Zorg, is altijd al mijn passie geweest, maar ouderenzorg binnen het OLVG is MIJN grote liefde!
Sandra, verpleegkundige in woonzorgcentrum Emmaüs
"In "mijn living" kan ik echt wel doen wat ik heel graag doe: zorgen op een animatieve manier."
Toen ze mij als kind vroegen wat ik later wou doen, was mijn antwoord: "iets met mensen". Daarmee bedoelde ik dat ik wou "zorgen"
Al tijdens mijn eerste stages als zorgkundige (hééeel lang geleden ;-) ), wist ik al gauw dat mijn hart in de ouderenzorg lag, meerbepaald bij mensen met dementie. Deze mensen hebben nog altijd een bijzonder plaatsje in mijn hart.
Het blijft daarom één van mijn doelen om er naar te streven iedere oudere, en zeker de mensen met dementie, in hun waarde te laten.
Na heel wat jaren effectief als zorgkundige gewerkt te hebben, kreeg ik de kans om als livingmedewerker aan de slag te gaan. Dat is helemaal "mijn ding"! Nu kan ik echt wel doen wat ik heel graag doe: het zorgen blijft, maar op een animatieve manier, wat minstens even belangrijk is. In "mijn living", zoals ik graag zeg, kan ik zorgen maar tegelijkertijd kan ik er mijn creatieve ei kwijt.
Want van wie kunnen we meer leren dan van iemand die al een heel leven geleefd heeft? Zo vullen we elkaar aan. Wat is er leuker dan te leren van elkaar? Als ik vertel dat we veel "leute maken" kijken de mensen soms raar op. Maar echt waar, we proberen van iedere dag een goeie dag te maken en willen dat graag uitstralen.
In de living werken is een beetje jongleren en aanvoelen wat leeft en daarop inspelen. Daarom dat we soms ook met 1 iemand erop uit trekken omdat er behoefte is aan individuele begeleiding, een luisterend oor en begrip.
Virginie, livingmedewerker bij OLV Gasthuis
