"Zorg was voor mij altijd al een passie!"

Van jongs aan wou ik werken in de zorg. Ik wou eerst sport en LO volgen in het middelbaar om dan in het hoger de overstap te maken naar verpleegkunde. Na mijn verpleegkundige studies besliste ik om mijn banaba spoed en IZ te volgen, want de hooggespecialiseerde diensten, daar voelde ik me in mijn element. Toen ik onverwachts door een verhuis in de Westhoek belandde, kwam ik voor de eerste keer in aanraking met de ouderenzorg, meer bepaald het OLV Gasthuis. De visie trok me enorm aan, maar ik was een intensieve verpleegkundige in hart en nieren. Mijn missie was levens redden. Maar het Gasthuis liet me niet meer los.

 Kon ik daar ook het verschil maken? Kon ik daar ook iets betekenen ? En vooral, ik en de ouderenzorg... Sommige verklaarden me wat zotjes. De ouderenzorg, geef toe, zelfs de media zet ons op een negatieve manier in de belangstelling. Maar mensen, niets is minder waar, je moet eens dagen/weken/maanden floreren in ons woonzorgcentrum, en dan pas zullen jullie even overtuigd zijn zoals ik dat ben! Wat is er nu mooier dan er elke dag voor te zorgen, dat iémand, die een heel leven achter zich heeft, de regie van zijn/haar leven nog in handen heeft. En wat is er nu fijner dan te beseffen dat 'ik' kan bijdragen om dit waar te maken. Zorg, is altijd al mijn passie geweest, maar ouderenzorg binnen het OLVG is MIJN grote liefde!

Sandra, verpleegkundige in woonzorgcentrum Emmaüs