We laten bewoners, gasten, patiënten en hun familie graag zelf aan het woord over hun ervaringen met onze diensten. 

Andrea aan het woord

Andrea is een bekend gezicht in wzc Emmaüs.
Haar man, Pol, woonde bijna 3 jaar in wzc Emmaüs. Hij overleed helaas begin augustus 2021. Andrea blijft echter op bezoek komen in wzc Emmaüs.
wzc Emmaüs werd haar tweede thuis. Andrea deelt haar verhaal over de verhuis van Pol en de tijd dat hij in het woonzorgcentrum woonde.

"Pol leed aan Alzheimer, waardoor hij stapsgewijs achteruit ging. Toen de dokter hem in 2016 een rijverbod oplegde, was dit voor hem een zware klap. Gezien hij 45 jaar garagehouder geweest was, was zijn auto voor hem heel belangrijk. Ikzelf had al 15 jaar niet meer met de auto gereden. Pol leerde mij terug rijden zodat we ons toch samen konden verplaatsen met de auto."

"Ik zorgde zo lang mogelijk thuis voor Pol, met de hulp van thuisverpleging. De zorg werd echter heel zwaar. Pol had een blaassonde en trok deze geregeld uit. Vooral 's nachts was dit een probleem. Op den duur "waakte" ik meer dan echt te slapen. Samen met onze dochter, beslisten we dat het beter zou zijn dat Pol naar een woonzorgcentrum verhuisde. Op dat moment waren er geen vrije kamers in wzc OLV Gasthuis, dus verhuisde Pol naar wzc Emmaüs. Het idee was om te verhuizen naar wzc OLV Gasthuis zodra er plaats was maar dat is er nooit van gekomen. Pol voelde zich hier direct op zijn gemak en ik voelde mij ook zeer welkom. De zorg loslaten was niet evident... Ik voelde mij in het begin schuldig omdat ik Pol niet meer thuis kon verzorgen. Maar dat gevoel verdween geleidelijk aan. De medewerkers zorgden er samen voor dat Pol de beste zorgen kreeg. Dat zag en voelde ik tijdens mijn dagelijkse bezoekjes. Ze toonden ook interesse voor het levensverhaal van Pol. Zo bracht een medewerker eens een boek mee over auto's. Pol kon niet meer lezen, maar bladerde wel graag in het boek. Ook ik, als familielid, werd een deel van het geheel. In de namiddagen ging ik met Pol naar de living. Ik kon op den duur nog weinig contact maken met Pol door zijn ziekte, maar ik had er wel contact met andere bewoners en hun familie. Ik heb veel nieuwe mensen leren kennen, met wie ik nu nog contact heb. Door Corona mocht ik 3 maanden niet op bezoek komen, wat voor mij heel zwaar was. Ik kon wel elke dag telefonisch terecht bij de medewerkers om de toestand van Pol op te volgen en we konden elkaar zien aan het raam in de cafetaria. Ik heb best een heftig jaar achter de rug, ook wat betreft mijn eigen gezondheid. Maar ik wil niet bij de pakken blijven zitten. Ik maak elke dag eten voor mijn dochter en schoonzoon. We eten iedere middag samen. Op dinsdagnamiddag kom ik graag terug naar wzc Emmaüs om te kaarten met bewoners en familieleden in de cafetaria. Als ik zelf ooit naar een woonzorgcentrum verhuis, dan weet ik al waar ik naartoe wil. Ik kom zeker in wzc Emmaüs wonen!"