Het ontstaan van de zusters ONZE-LIEVE-VROUW GASTHUIS gaat terug tot omstreeks 1312 en is gegroeid uit de inzet van een groep vrome vrouwen, waaruit in de loop der jaren een kloostergemeenschap ontstond. Deze gemeenschap had als doel gesteld zich in te zetten voor en hulp te bieden aan zieken en minderbedeelden.

Vanaf 1898 aanvaardden de zusters de verpleging in de godshuizen en het "oudemannenhuis" in Poperinge. Daarnaast namen ze de zorg en de opvoeding waar van de Poperingse weeskinderen. Ook buiten Poperinge verpleegden de zusters in rusthuizen: nl. in Dottignies, Passendale en Kuurne.

Door de aankoop van het Pensionat Français de la Saint-Union te Poperinge in 1931, met de bedoeling er een opvang voor zorgbehoevende bejaarden in te richten, ontstond in de Bruggestraat het Tehuis Heilig Hart, door de Poperingenaars beter bekend als 'de Sacré Coeur'.

Een nieuwe vleugel van het rusthuis kon in 1966 in gebruik genomen worden waardoor een verbinding gemaakt werd tussen de Ieper- en de Bruggestraat. Het Tehuis Heilig Hart had toen een bezetting van 84 rustoordbedden.

Omwille van de nieuwe normen inzake brandveiligheid werd later het Tehuis H.Hart gesloopt. De bejaarde bewoners vonden in 1985 voorlopig onderdak in de leegstaande gebouwen van het Mariaziekenhuis in de Gasthuisstraat. Vanaf 1 januari 1988 veranderde het Tehuis Heilig Hart in 'Rust- en Verzorgingstehuis OLV GASTHUIS'.

In februari 1999 konden de bewoners hun intrek nemen in het vernieuwde rusthuisgebouw tussen de Ieper- en de Bruggestraat. Sindsdien groeide het Rust- en Verzorgingstehuis OLV GASTHUIS verder uit tot een Woonzorgcentrum met een verscheidenheid aan diensten voor ouderenzorg.

In de huidige werking vinden we nog steeds de religieus-historische waarden zoals gastvrijheid en extra aandacht voor zwakke mensen terug.