Naar jaarlijkse gewoonte hebben we met een aantal bewoners een paar gedichten gemaakt, waarbij we de 1ste regel aanbrachten.

 

Deelnemers waren : Monique Doom Thérèse Billiet, Françoise Derycke , Ginette Leroy en Rosette Huyghe.

 

Vannacht kon ik niet slapen

ik lag daar maar te gapen.

Wat heeft mij toch geraakt

dat het slapen mij niet gaat.

Ik wrikkel, ik draai en keer

steeds om en weer

en tenslotte slaap ik weer.

 

 

Op mijn vensterbank staat een bloem

wat moet ik er mee doen ?

Op tijd en stond water geven

opdat ze zou blijven leven.

Op een dag viel een blad af

toen was het mooiste er van af

ik gaf haar toen wat mest

zo kwam ze weer op haar best.

 

 

Poes is sluw en slim

ze kuist met haar pootje haar kin.

In de hoek ziet ze een spin

ze bijt erin

ze legt zich in de zon

en kijkt niet meer om.

Poes voelt zich hier thuis

ze eet op tijd en stond een muis

dat is beter dan een luis.

 

Dit is ons huis

waar we ons veilig voelen.

De vensters en deuren sluiten goed

maar staan open voor bezoek.

We hebben ons vroeger leven achtergelaten

leren hier nieuwe gewoontes

We kwamen hier bij onbekende mensen

die niets anders wensen

dan samen gelukkig te zijn.